Main Page

கு ப்பனின் குல வழக்கப்படி குப்புசாமி என்ற நாமகரணம் கூட சகஜம்தான் ஆனால் குப்பன் என்று பெயர் வைப்பதற்கு ஒரு பழைய ஃபேமிலி ஹிஸ்டரியின் தொல் எச்சங்கள் காரணமான கம்பல்ஷன் இருக்க வேண்டும். எதோ ஒரு Jinx breaking கிற்காக முதல் ஆண் பிள்ளைக்கு குப்பன் என்று பெயர் வைப்பார்கள். அடுத்த தலைமுறையில் தேவையில்லை அதற்கடுத்த தலைமுறையில் தேவை. இப்படி எதோ ஒரு பாடாவதி லாஜிக் காரணமாக குப்பன் என்ற பெயர் நாளடைவில் மருவி கூப்பன் ஆனது.  அது காரண காரியமில்லாமல் நடக்கவில்லை. அதற்கும் ஒரு தனி மனிதன் தான் காரணம். குப்பனுக்கு Coupon என்று அவன் பெயருக்கு ஸ்பெல்லிங் எழுதுவிக்கப்பட்ட அந்தக் காலகட்டங்களில் வத்தலகுண்டு அரசு ஆரம்பப்பள்ளி ஹெட் மாஸ்டர்தான் அப்பள்ளியின் ஆங்கிலப்  புலவரும் கூட. நம்மிடம் படிக்கும் பிள்ளைகளுக்கு  எல்லாம் ஸ்பெல்லிங் எழுதச் சொல்லித்தருவது என்பது  நானாக எனக்கு வரித்துக்கொண்ட கடமை. அக்கடமையிலிருந்து வழுவவேண்டுமானால் பிணமாகித்தான் வழுவுவேன் என்று வலியப்போய் வம்படியாக ஆங்கிலத்தில் படு வினோதமாக ஸ்பெல்லிங் எழுதப் பழக்குவார். அப்படி எக்ஸ்ஸாக்ட்டாக எப்போது நினைத்தார் என்பது தெரியாது ஆனால் குப்பனுக்குக் கூப்

L. கார்த்தி என்ற பால்ய நண்பன் அவன் வீட்டில் எனக்கு மட்டும் ஸ்பெஷல் அனுமதி உண்டு! அவன் வீட்டு கருப்பு வெளுப்புத் திரை தொலைக் காட்சிப்பெட்டியில் ஒரு உலகக்கோப்பை நேரத்தில் கிரிக்கெட் அறிமுகம். எந்த ஆண்டு உலகக்கோப்பை என்று சொல்லமாட்டேன். அவன் புண்ணியத்தில்தான் கொஞ்சம் அடிப்படை ஆட்ட விதிகளைக் கற்றுக்கொண்டு என்னுடைய கிரிக்கெட் ரசிக வாழ்க்கை தொடங்கியது. கிரிக்கெட் தெரிந்த அளவு நூறில் ஒரு பங்கு கூட மற்ற விளையாட்டுகள் பற்றித் தெரியாது. அந்தக் கோப்பைக்குப் பிறகு ஓரிரு வருடங்கள் கிட்டத்தட்ட எல்லா தொடர்களையும் ரங்கநாதன் என்ற கல்லூரி கால நண்பன் வீட்டிலேயே கண்டு களிக்கலாயினேன்.  தொடர் தோல்விகள். அக்காலகட்டங்கில் இந்தியா எதோ ஒரு ஆட்டத்தில் வெல்வதே ஒரு பெரிய விஷயமாக இருந்தது. என்றாவது ஒருநாள் வெல்லும் என்ற ஏக்கம் இருக்கும். அதற்குப் பிறகான காலகட்டங்களில் பல சுவாரசியமான தொடர் வெற்றிகள் மற்றும் சச்சின், திராவிட், லக்ஷ்மன் போன்றவர்களின் தனிப்பட்ட பங்களிப்புகள் என்று புள்ளி விபரங்கள் கூட அத்துப்படியாக இருந்தது.  இந்திய அணியின் மீது பெரிதாக  எதிர்பார்ப்பு இல்லாமல் இருந்த 2003 உலகக்கோப்பையில் இந்தியா இறுதி

10 டவுனிங் ஸ்ட்ரீட். நேரம் மாலை குத்து மதிப்பாக 6:30 அல்லது 7:30 இருக்கும். சாரு ரோடு ஃபேசிங் ஸைடு டேபிளில் அமைதியாக உட்கார்ந்துகொண்டு இருந்தார் கோப்பையில் ரெட் ஒயின். எதிர் சீட்டில் அராத்து ஷார்ட்ஸ் மற்றும் டீ ஷர்ட்டில் சார்ஜ் போன ப்ளுடூத்தை ஒரு கையால் ஷார்ட்ஸின் இடது பாக்கெட்டில் திணித்துக்கொண்டே மறுகையில் உள்ள ஃபோனில் ஸ்க்ரோல் பண்ணிக்கொண்டே அடுத்த மீட்டிங்க க்ராண்ட் சோலாவுல போட்ரலாமான்னு பாத்தா, ச்சை சொதப்பிட்டான் என்று எவனையோ வைதுகொண்டே, க்ரீன் கோகோநட்டுக்கு ரேட்டிங் வேற கம்மியா குடுத்துருக்கான் என்று அலுத்துக்கொண்டார். சொதப்பிய ஆளின் பெயர்  சொன்னபோது மட்டும் காதில் விழாமல் மியூசிக் ஹை டெசிபலில் எகிறியது யார், எவன், எந்த மயிரான் என்றே தெரியவில்லை. பற்றாக்குறைக்கு பிளாஷ் லைட் வேறு பளீர் பளீர் என்று காட்டுக் குத்து பீட்டுடன் ப்ளண்ட் ஆகி சாருவின் மண்டைக்குள் ஒரு சைடாக குடையத்தொடங்கி விட்டது. வீடு போய்ச் சேர்வதற்குள் மைக்ரேன் ஆகக் கன்வர்ட்  ஆகி விடும். ஒரு அரை க்ளாஸ் ஒயின் உள்ளே போயிருக்கும். பசி வயிற்றைக்கிள்ள ஆரம்பித்துவிட்டது. மதியம் மூன்று மணிக்கு கொஞ்சம் வாழைப்பூ பருப்பு உசிலி மற்

          மு தல் முயற்சியாக ஒரு  ப் ளாக் எழுதிப் பார்க்கலாம் என்று நினைத்தால் ஒன்றுக்கும் உதவாத ஐடியாக்கள் பல வந்து படு தோல்வியில் முடிந்தது. எழுதுவதற்கு என்று கணினி முன் உட்கார்ந்தால் ஒன்றும் தோன்றாது. வேறு ஏதாவது வேலைகளில்  மூழ்கி இருக்கும்போதோ அல்லது மிக முக்கியமான ஒரு சிக்கலைக் கையாண்டுகொண்டிருக்கும்போதோ மண்டைக்குள் ஒன்றுக்கொன்று தொடர்பில்லாத இழைகளாக, ஒழுங்கற்ற  சிறு சிறு புள்ளிகளாக ஏதேதோ தோன்றி மறைவதுண்டு. எதையும் எங்கும் குறிப்பெடுத்து வைத்தது கிடையாது. 10 வருடங்கள் ஓடி மறைந்துவிட்டன. ஒன்றுமே நிகழவில்லை. இடையில் பெரிதாக எதுவும் படிக்கவில்லை தொடர் வாசிப்பும் இருந்தது இல்லை. முழுமையாக, ஒருமுகமாக, எந்த ஒரு முனைப்பான வாசிப்பையும்  மேற்கொள்ள இயலவில்லை. அதற்காக எதுவுமே படிக்காமலும் இருந்ததில்லை. ஒரு சில வருடங்களுக்கு முன்பு, 2013 வாக்கில் என்று நினைக்கிறேன், சரசரவென தமிழின் குறிப்பிடத்தக்க சில கட்டுரை மற்றும் பத்தி எழுத்தாளர்களுடைய புத்தகங்களை வாசிக்க நேர்ந்தது. சில சுவாரசியமான அரசியல் மற்றும் வரலாற்றுப் புத்தகங்கள் ஓரிரு புனைவுகள் மட்டும் என மிகக்குறைந்த வாசிப்பு மட்டுமே. ஏற்கனவே வாசி